การศึกษาแบบสหสัมพันธ์ไม่ดี ความจริงก็คือการศึกษาแบบสหสัมพันธ์มันห่วยสิ่งเหล่านี้เป็นพื้นฐานจริงๆ และผลลัพธ์ไม่เป็นประโยชน์ ทำไมผู้คนถึงทำอย่างนั้น คนทำเพราะพวกเขาง่าย ง่ายมากที่จะรวบรวมเด็กสองสามร้อยคน ถามพวกเขาว่าพวกเขาใช้โซเชียลมีเดียมากแค่ไหน จากนั้นถามพวกเขาว่าพวกเขารู้สึกกังวลหรือหดหู่ใจหรือไม่ และสร้างสเปรดชีต
มันยากกว่ามากที่จะรวบรวมเด็กหลายพันคน ติดตามพวกเขาตลอดช่วงทศวรรษ และคำนวณว่าการเปลี่ยนแปลงหรือการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในการใช้งานโซเชียลมีเดียของพวกเขาส่งผลต่อสุขภาพจิตของพวกเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างไร นั่นจะต้องใช้เวลาและเงินและนักวิจัยเป็นจำนวนมาก แต่นั่นก็เป็นวิธีที่คุณจะรู้จริง ๆ ว่าโซเชียลมีเดียทำให้เกิดปัญหาสุขภาพจิตหรือไม่
นักวิจัยที่มีเวลาและเงินเป็นจำนวนมากได้ทำการศึกษาระยะยาวเหล่านี้และผลลัพธ์อยู่ใน นักวิจัยจากมหาวิทยาลัย Brigham Young ติดตามการใช้โซเชียลมีเดียและสุขภาพจิต 500 วิชา ระหว่างอายุ 13 ถึง 20 ปี
ตั้งแต่ปี 2009 ถึง 2017 มากกว่าครึ่งของอาสาสมัครใช้โซเชียลมีเดียทุกวันในช่วงเวลานั้น หลายคนใช้มันอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงในแต่ละวัน หลังจากแปดปี นักวิจัยพบว่าไม่มีความเชื่อมโยงระหว่างภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวลกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์
มีการศึกษาที่คล้ายกันในฟินแลนด์ คราวนี้ติดตามวัยรุ่น 2,891 คนระหว่างปี 2014 ถึง 2020 อีกครั้ง พวกเขาพบว่าไม่มีความเชื่อมโยงระหว่างการใช้โซเชียลมีเดียกับอาการซึมเศร้า วิตกกังวล อีกรุ่นหนึ่งของการศึกษานี้ดำเนินการกับนักเรียนมัธยมปลายและนักศึกษาวิทยาลัย 600 คนในแคนาดา สิ่งนี้ยังพบว่าการใช้โซเชียลมีเดียไม่ได้ทำนายอาการซึมเศร้า แต่แล้ว FOMO ล่ะ สิ่งที่เกี่ยวกับการสะกดรอยตาม Facebook แล้วความอิจฉาที่ได้เห็นว่าชีวิตของเพื่อน ๆ นั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน
ผลการศึกษาในเยอรมนีที่ติดตามคน 514 คนมานานกว่าหนึ่งปีพบว่ายิ่งผู้ใช้โซเชียลมีเดียหดหู่หรือวิตกกังวลมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะ “สะกดรอยตาม” ผู้ใช้รายอื่นหรือหมกมุ่นอยู่กับการอิจฉาชีวิตของคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น การศึกษาของแคนาดาฉบับเดียวกัน
ที่กล่าวถึงข้างต้นยังพบว่าอาการซึมเศร้าในเด็กผู้หญิงคาดการณ์การใช้โซเชียลมีเดียของพวกเขา ดังนั้น นักวิจัยจึงมุ่งไปที่ข้อสรุปว่าความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าเป็นแรงผลักดันให้เราใช้โซเชียลมีเดียในรูปแบบที่น่ากลัวทั้งหมดที่เราใช้ ไม่ใช่ในทางกลับกัน
โดยทั่วไป ไข่ร่วมเพศมาก่อน ความวิตกกังวล/ภาวะซึมเศร้าทำให้เกิดการใช้สื่อสังคมออนไลน์ที่น่าอิจฉาและเป็นการแอบดูมากขึ้น ยิ่งคุณมีไข่ที่เวียนวนอยู่ในหัวมากเท่าไร โอกาสที่คุณจะนั่งอยู่ที่นั่นและจ้องมองไปที่การโพสต์ภาพเซลฟี่ที่ชายหาดบนฟีดของคุณ มีการศึกษาที่คุณไม่เคยได้ยินมาก่อน เช่นเดียวกับปี 2012 ที่พบว่าการโพสต์การอัพเดทสถานะบน Facebook ช่วยลดความรู้สึกเหงาหรือจากช่วงต้นปีนี้ที่พบว่ากิจกรรมบน Twitter อาจเพิ่มความสุขได้หรืออันนี้ที่พบว่าการใช้งานโซเชียลมีเดียช่วยลดอาการของ ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล พวกเราที่อยู่รอบ ๆ ในปี 2547
สามารถจำได้ว่าเหตุใดโซเชียลมีเดียจึงเป็นเรื่องใหญ่ตั้งแต่แรก มันเชื่อมโยงคุณกับทุกคนในชีวิตของคุณในแบบที่เป็นไปไม่ได้ในสมัยก่อน และประโยชน์ในขั้นต้นของโซเชียลมีเดียนั้นเกิดขึ้นทันทีและชัดเจนมากจนเรากลายเป็นคนหวงแหนพวกเขาและถือว่าพวกเขาเป็นธรรมดา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะในช่วงสิบปีที่ผ่านมา การเมืองได้เข้ามาขวางทาง
สนับสนุนโดย. ทางเข้า UFABET ภาษาไทย
