การที่ทุกอย่างรวมอยู่แล้วในจิตของเธอก็คือแก่นของจิต การมีประสบการณ์เช่นนี้คือการได้สัมผัสกับศาสนา แม้คลื่นจะปรากฏขึ้นแต่แก่นของจิตเธอบริสุทธิ์ เหมือนน้ำใสสะอาดที่มีคลื่นเพียงเล็กน้อย ความจริงก็คือ น้ำจะมีคลื่นเสมอ คลื่นก็คือการปฏิบัติของน้ำ การพูดถึงคลื่นโดยแยกออกจากน้ำ
หรือน้ำโดยแยกออกจากคลื่น คือภาพลวงหรือความเข้าใจผิด น้ำและคลื่นเป็นหนึ่งเดียวกันกับจิตใหญ่กับจิตเล็กเป็นหนึ่งเดียวกัน เมื่อเธอเข้าใจจิตของเธอดังนี้แล้ว เธอจะรู้สึกมั่นคงขึ้นบ้าง เมื่อจิตของเธอไม่คาดหวังสิ่งใดจากภายนอกจิตของเธอก็จะเต็มเปี่ยมอยู่เสมอ จิตที่มีคลื่นอยู่ข้างในนั้น ไม่ใช่จิตที่กำลังปั่นป่วน แต่คือจิตที่ถูกขยายออก ประสบการณ์ทุกอย่างที่เธอสัมผัสคือการแสดงออกของจิตใหญ่
กิจกรรมของจิตใหญ่คือการขยายตัวเองจากประสบการณ์อันหลากหลาย ในแง่หนึ่งแล้ว ประสบการณ์ที่เข้ามาทีละอย่างของเราจะใหม่และสด แต่ในอีกแง่ พวกมันไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากจิตใหญ่ที่คลายออกมาเรื่อยๆ ตัวเอย่างเช่น ถ้าเธอได้กินอะไรอร่อยๆเป็นอาหารเช้า
เธอจะบอกว่า ไอ้นี่อร่อย อร่อย คือสิ่งที่เธอเคยมีประสบการณ์เมื่อนานมาแล้ว แม้เธอจะจำไม่ได้แน่ว่าเมื่อไร หรือว่า เธอได้เจอเพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิงที่ทำดีกับเธอ และเธอรู้สึกได้ถึงความชอบในตัวเพื่อนคนนั้น ความชอบนั้นก็คือประสบการณ์ของเธอเช่นกัน
ด้วยจิตใหญ่ เราจะยอมรับทุกประสบการณ์ที่สัมผัสเหมือนกับการรับว่าใบหน้าที่เราเห็นในการจกคือใบหน้าของเราเอง เราจะไม่กลัวที่จะสูญเสียจิตนี้เลย มันจะไม่มีที่ไหนให้มาหรือไป จะไม่มีความกลัวความตาย ไม่มีการทุกข์ทรมานจากความชราหรือความเจ็บไข้
เพราะเรามีความสุขกับทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตในฐานะจิตใหญ่ที่คลายออก ไม่ต้องการความปีติยินดีที่มากจนเกินเลย ดังนั้น เราจึงมีจิตที่สงบเยือกเย็นอยู่เสมอ ไม่ตื่นเต้นหรือตื่นตระหนกกับอะไรได้ง่ายๆ และเราฝึกซาเซนด้วยจิตใหญ่ที่สงบเยือกเย็นนี่เอง
สนับสนุนโดย ufabet
